KATHY'S DOCHTER, Tim Krabbé 'Als je dat echt wilt, dan kun je eeuwig met je lief in een duinpan liggen. Alles wat je hoeft te doen is aan niets anders denken dan aan wat er is. Dan staat de tijd machteloos, die kan niet meer verder. Voel haar tegen je aan, druk haar tegen je aan, voel haar wang, haar lippen op jouw wang, denk aan haar, voel haar haren die in je neus waaien, de wind die dat doet, voel niets anders, en het zal nooit ophouden. Maar vergeet ook maar een moment dat je daar samen ligt met haar, en je bent uit je duinpan geschopt, je loopt verder door de duinen, je geniet van haar, en van de dag, maar je bent nu ergens anders, je loopt hand in hand, het einde tegemoet van je liefde met haar.' Toen Tim Krabbé eind 1999 een mailtje kreeg waarin hem werd gevraagd of hij zich een meisje kon herinneren dat hij zevenendertig jaar eerder had gekend, wist hij niet dat daarmee iets begonnen was waarbij de liefde werkelijk de tijd zou overwinnen. In zijn nieuwe roman, Kathy's dochter, beleeft Tim Krabbé zijn eigen thema: een hereniging in de dood.