Eerlijk gezegd vertrouw ik mijn herinneringen niet meer zo. Ik verzin al die verhalen zelf Ik doe dat omdat ik bang ben. Ik vrees dat mijn geheugen me smadelijk in de steek zal laten. Ik doe het. Ik verzin zulke verhalen bij wijze van zelfverdediging. En ik geloof dat het het lot van een balling is dat zijn geheugen hem steeds meer in de steek laat. Maar of ik mijn herinneringen vertrouw of niet, het verha 1 ;ri Gasern de Verteller schoot me op dat moment te ]li innen. Het is het verhaal van de mail w' ns hoofd m te hem als het erop aankwam aan zijn lot overliet. Hij ging altijd op een verhoging staan en de mensen dromden om hein heen om naar zijn magische woordén-té -fu-isteren. Op een avond toen hij wilde vertellen en weer alle dorpelingen om zich heen had, stokte hij ineens midden in het verhaal. Fragment uit De reis van de legeflessen